Do najbardziej znanych i powszechnie stosowanych wcierek mineralnych należą posypki: korundowo-cementowe lub kwarcowo-cementowe.
Technologia ta stosowana jest powszechnie nie tylko w nowo wznoszonych obiektach budownictwa przemysłowego, ale również budownictwa ogólnego, mieszkaniowego i specjalistycznego.
Popularność tego rozwiązania spowodowana jest następującymi czynnikami:
*Szybkością realizacji, ponieważ w zasadniczej większości przypadków nawierzchnia finalna wykonywana jest równocześnie z płytą betonową, a właściwości posadzki pozwalają na ruch pieszy po upływie 24 godzin, natomiast na jej pełne obciążenie po 7-14 dniach (pod warunkiem osiągnięcia przez beton wystarczającej wytrzymałości)
* Stosunkowo niskimi kosztami wykonania (całkowity koszt materiału na wykonanie posadzki wzrasta jedynie o koszt posypki wynoszący poniżej kilku, kilkunastu złotych na m2)
*Wysoką wytrzymałością mechaniczną i odpornością posadzki na ścieranie (cecha ta dotyczy przede wszystkim posypek korundowo-cementowych)
*Możliwością wykonania na istniejącej podbudowie (po zużyciu posadzki lub w przypadku zmiany przeznaczenia hali) innej nawierzchni, np. z żywicy epoksydowej
*Uzyskaniem nawierzchni o zróżnicowanym stopniu antypoślizgowości, w zależności od długości i sposobu zacierania
*Łatwością zmywania nawierzchni, przy zachowaniu braku dostępu wody do wnętrza konstrukcji betonowej płyty (warstwa posypki w połączeniu z impregnacją, a później z profesjonalnymi środkami do pielęgnacji posadzek i systematycznym ich sprzątaniu stanowi szczelną blokadę dla czynników zewnętrznych, w szczególności zaś wody)
W/w powodują, że wielu klientów decyduje się na tego typu rozwiązanie, zwłaszcza gdy budżet nie pęka w szwach albo wymagania ograniczają się do wyglądu i funkcji o charakterze industrialnym.
